Palakramane wong tuwaku, sang Dalu lan Yadu wis dadi karsane Gusti kang Maha Agung. Palakrama kasebut katujokake kanggo ngasilake tedhak turun sing bakal aweh pangimbang marang traju katentremaning jagad. Kita, tedhak turune sang Dalu lan Yadu cinipta kanggo nyampurnakake jagad. Ing ngarcapada kana, sang Bagya Kemayangan wis kesuwen ngubengi donya lan agawe lena para pendhudhuke.
Pawongan iku jeginggat tangi. Awake kebes kringet. Bengi kuwi ora kaya biasane. Turune ora isa angler amarga ana sing terus dipikirake. Jiwane ora tenang lan kuwatir. Dheweke tangi saka amben lan mlaku tumuju kolah. Saka kolah banjur mlaku ing ruang tengah, lungguh lemes ing kursi pojok cedhak meja.
Tangga kiwa-tengene padha kresah-kresuh. Sing dirembug ora liya ngenani swara tangis sing wis pirang-pirang bengi tansah keprungu. Asale saka papan sing ajeg, omahe Mbah Sun.
Sasuwene telung minggu iki, sakbare Magrib, aku lelungguhan ing ngisor wit waru. Saka kene, angin ketiga krasa garing, panas, lan nggawa rasa kangen sing asing ananging kenthel.
Ora bisa turu. Ora ngantuk blas, kamangka wis tengah wengi. Embuh apa sing marai aku ora ngantuk. Biyasane jam wolu punjul sethithik wis ngantuk, nanging wengi iki….
Ruang tamu kuwi katon sepi. Lampu plenthon sing tumemplek blandar isih murub, ketang ora patiya padhang. Sajak setya ngancani wong lanang sing lagi turu nglipus ing kursi dawa. Ing meja sacedhake ana glathi gumlethak sing isih keleledan getih seger.
Rumesep ing telenging ati. Swara seseg gamelan iku nuwuhake kapang kang tansaya ndadra. Wengi iki, kajat gedhen kagelar Pamarintah Kutha Sala.
Saiki ana pameran lukisan neng baleseni kutha. Aku karo Iniesta arep ndelok pagelaran kuwi lan kangsen ketemu langsung neng panggonan pameran.
Nalika plakat sing tulisane ‘Remen Tanem’ ngadeg ing sacedhake gapura desa, atine Marni kebrongot. Polatane ngluwihi cacing kepanasen. Apa maneh nalika saben dina ana wae pawongan sing mampir omahe nakonake panggonan kanthi jeneng ‘’Remen Tanem’ kuwi mau.
Isih kelingan nalika sapatemon sanggar neng Babadan kepungkur, kang Narban pesen, yen isa suk ulang taun sing kaping patang puluh, saben anggota supaya gawe cerkak.